Jille is een echt verenigingsmens.
Als onderwijzer Jille de Vries in 1966 verhuist van Leeuwarden naar Vaassen is zo ongeveer het eerste wat hij doet zich aansluiten bij voetbalvereniging Vaassen en in het verlengde daarvan bij handbalvereniging CVO. Niet zo verwonderlijk, want hij draagt zijn expertise in beide sporten uit Friesland met zich mee.
Het is Piet Schreurs die hem bij ‘de voetbal’ vraagt of hij deel wil uitmaken van de redactie van het cluborgaan bij de sv Vaassen. “Ik heb dat gedaan en kwam in een heel leuk team terecht. Ik voetbalde in Leeuwarden bij Frisia 1883. Ik heb in Vaassen een tijdje bij de selectie gezeten, maar was net niet goed genoeg voor het eerste. Als middenvelder had ik als middenvelder concurrentie van mannen als Ab van de Vlekkert, Huub Coenen en Hans Vosselman. Het was in de hoogtijdagen van de club die op het randje van de eerste klas speelde.”
Zijn gezicht schiet van de lach in een plooi als hij het toen met het nu vergelijkt.
Toeval
Tijdens een wandeling met zijn vrouw en hun eerste kind kwam hij langs het Ireneveld. “Er werd gehandbald. Mijn vrouw, die in Leeuwardsen ook handbal speelde, kwam in gesprek met een Vaassense die een baby in de kinderwagen had liggen. Dat was de verslaggever geworden Jan Leerkes.
Met die familie onderhouden we tot de dag van vandaag vriendschapsbanden. Jan’s vader Toon was een tijd voorzitter van de handbal en oprichter van de carnavalsvereniging De Rode Hane. We zijn beiden lid van CVO geworden.
Ik was grens- en later scheidrechter,trad toe tot de stichting onroerend goed die de accommodatie op de Oosterhof beheert, waar CVO naartoe verhuisde. We hebben er met vereen de krachten een clubhuis gerealiseerd. Dat voltrok zich in de jaren 1993-1994.”
Boekbinden
Jille rolde van het een in het ander. “Ik werd in 1966 de opvolger van de legendarisch Henk Gossink op de Kouwenaarschool. Wat volgde was de overgang naar de Mavo, die jammer genoeg is opgeheven, net de andere die we in het dorp hadden. Ik betreur dit nog steeds.
Hoe dan ook: toen de Mavo verdween werden we voor bereid op een andere daginvulling. Lassen leek me wel wat. De hoge kosten die aan de opleiding waren verbonden hebben me tegengehouden.
Het werd uiteindelijk boekbinden. Eerst in de Kouwenaarschool. Toen we eruit moesten heb ik voor elkaar gekregen dat we bij de handsbal terecht konden. Daar kunnen we nog steeds terecht tegen een luttele vergoeding. CVO houdt er door verhuur van de ruimte, met inbegrip ook van gelegenheid om te beachen in het zand. We worden regelmatig gevraagd door onder andere het Repair Café, Ambt Epe en het Gemeentearchief.”
Zendamateur
Door toedoen van zijn jongste zoon werd hij zendamateur. “Hij was een jaar of tien toen buurman Labberton zich afvroeg of hij soms met iets bezig was wat bij hem de ontvangst verstoorde. Nou dat klopte, Ik ben samen met hem op een cursus gegaan.
We zijn jaarlijks actief bij Cavente in de zomervakantie. Albert Vos, de gewaardeerde initiatiefnemer, is een leerling van mij en die vroeg mij ervoor. Heel leuk om te doen. Zeker in het begin toen er nog geen mobieltjes waren en we de kinderen over morsetekens vertelden en die soort dingen. Mijn zoon heeft er zijn vak van gemaakt en werkt bij de radiocontroledienst in Kootwijk.”
Tennisclub
De Vries onderhoudt met een collega de banen van de tennisclub De Koekoek. Hij kan het iedereen aanraden om als je in een nieuw omgeving komt gelijk te participeren in het verenigingsleven. “Het heeft me veel vrienden opgeleverd. Kregen hulp van alle kanten toen we een woning bouwen. Ik zal je vertellen dat er alleen voor de staalconstructie beroeps aan te pas kwamen. Bij handbal en voetbal waren allerlei mensen die ons fantastisch hebben geholpen.
Oh ja, ik heb me ook als Fries direct verdiept in het Veluwse dialect. Daar kan ik redelijk mee uit de voeten.” En als het om het vrijwilligerswerk in het algemeen gaat dan moet hem van het hart dat er door allerlei eisen, zoals die voor verkeersregelaars, jammer genoeg barrières zijn opgeworpen die weerstand oproepen. Zelf heeft hij zich daar niet door laten weerhouden.”
Jaarlijks worden er twee vrijwilligsprijzen uitgereikt in de gemeente Epe, namelijk ´De vrijwilliger van het jaar´-prijs en de Jo Post prijs. Voor de ‘Vrijwilliger van het jaar’ worden elk jaar acht vrijwilligers genomineerd. Na de nominatie volgt een interview waarin de genomineerde vertelt wat hij/zij doet als vrijwilliger en mag een groep vrijwilligers voorgedragen worden voor de Jo Post prijs. Deze prijs wordt jaarlijks rond 8 december, de Dag van de Vrijwilliger, uitgereikt aan een groep vrijwilligers.Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe wordt bekend gemaakt wie de ‘Vrijwilliger van het jaar’ is geworden.
De vrijwilligers prijzen is een samenwerking tussen Persburo van der Veen, gemeente Epe en Koppel-Swoe/EpeDoet!