Leni de Jong genomineerd als vrijwilliger van het jaar 2022 door het vrijwilligersplatform EpeDoet! Leni de Jong-Hazes heeft haar hart verpand aan de korfbalsport. Toen ze begin zeventiger jaren van de vorige eeuw van Leiden naar de Veluwe kwam en ontdekte dat er in de gemeente Epe een club in deze tak van sport ontbrak, stond ze mede aan de basis van Regio72.
Nu, vijftig jaar later, met de reünie nog vers in het geheugen, is ze nog altijd bij de vereniging betrokken. “Mijn man Rob en ik hebben samen met Kees Rijnsent en Corry van Valk het initiatief genomen. We gingen met een auto door Vaassen en riepen straat voor straat mensen op om aan korfbal te gaan doen. In betrekkelijk korte tijd hadden we veertig leden.
Ik heb tot 2007 het secretariaat vervuld. Samen met Rob deden we het wedstrijdsecretariaat erbij. Rob zat ook in de sportparkcommissie. Hij is helaas in 2003 overleden. Bij mijn terugtreden als secretaris werk ik benoemd tot Lid van Verdienste.
Ik doe nu onder andere kantinediensten, heb recent de lunch verzorgd tijdens de reünie en zet me in voor taken waar vraag naar is.”
Vakantiekamp
Korfbal en vrijwilligerswerk, het zit bij Leni in de genen. Haar dochter, schoonzoon en hun kinderen korfballen. Rob en zij waren in Leiden betrokken bij vakantiekampen, primair bestemd voor kinderen die niet op vakantie konden. “Rob en ik zijn er in de jaren zeventig mee begonnen. Het fenomeen bestaat nog steeds. Maar begrijp me goe. ik kook niet meer hoor.”
Vol enthousiasme vertelt ze over de eerste jaren op de Kouwenaar, de jaren dat het Ireneveld de thuishaven was en de verhuizing naar de Zichtstede in de wijk Oosterhof, gebeurtenissen waar ze nauw bij betrokken was. Over de goede samenwerking met handbalvereniging CVO, clubs die van elkaars accommodatie gebruik maken wanneer dat zo uitkomt.
Ze is blij dat de terugloop van het ledental door corona inmiddels is gecompenseerd met vooral nieuwe jeugdleden en ook de terugkeer van mannen, vrouwen, jongens en meisjes die Regio72 misten.
Cannenburch
Inmiddels is ze al een jaar of zeven suppoost bij kasteel de Cannenburch, waar ze zich onder meer ook in de winkel verdienstelijk maakt. “Ik wilde graag iets doen wat buiten de sportwereld lag. Het heeft me al met al heel erg geholpen in het verwerkingsproces na het overlijden van mijn man,
Het is oh zo belangrijk mensen om je heen te hebben. Je ervaart dat je niet de enige bent die met verlies, verdriet en zorg te maken krijgt. Ik wandel veel en vooral Regio is voor mij neen warm bad.””
Vergeten we niet de werkzaamheden die ze met een groep vrouwen verricht voor Sari in Oene. “De kledingwinkel als zodanig bestaat niet meer, maar we maken nu zogenaamde droomdekentjes voor kinderen die ziek zijn. Deze gaan bijvoorbeeld ook naar ziekenhuizen. Op de site kunnen de kinderen een keuze maken. Ze was eerder al een tijd vrijwilligster voor Komma in de educatieve hoek.
“Och, het past gewoon in mijn denkbeeld over vrijwilligerswerk. Het is in het belang van de maatschappij, maar ook in het belang van jezelf.”
Jaarlijks worden er twee vrijwilligsprijzen uitgereikt in de gemeente Epe, namelijk ´De vrijwilliger van het jaar´-prijs en de Jo Post prijs. Voor de ‘Vrijwilliger van het jaar’ worden elk jaar acht vrijwilligers genomineerd. Na de nominatie volgt een interview waarin de genomineerde vertelt wat hij/zij doet als vrijwilliger en mag een groep vrijwilligers voorgedragen worden voor de Jo Post prijs. Deze prijs wordt jaarlijks rond 8 december, de Dag van de Vrijwilliger, uitgereikt aan een groep vrijwilligers.Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe wordt bekend gemaakt wie de ‘Vrijwilliger van het jaar’ is geworden.
De vrijwilligers prijzen is een samenwerking tussen Persburo van der Veen, gemeente Epe en Koppel-Swoe/EpeDoet!
