‘Ik vind maatje zijn van toegevoegde waarde in mijn leven, hiermee help je iemand echt verder’

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met Barbara, zij is ervaringsmaatje huiselijk geweld voor Maatjes achter de Voordeur bij Moviera. Barbara zet haar eigen ervaring met huiselijk geweld in om iemand met een gelijke ervaring te ondersteunen.

Barbara vertelt: “Ik heb ruim acht jaar met huiselijk geweld geleefd. Het waren zware jaren en uiteindelijk kwam ik in een Blijf van m’n Lijfhuis van Moviera terecht. Hier heb ik veel geleerd zoals mijn eigen grenzen aangeven en zelfliefde. Ik merkte dat het beter met me ging doordat ik beter ging slapen en de blauwe plekken uiteindelijk weg gingen”.

In deze periode heeft Barbara ondersteuning gehad van een therapeut. “Ik had een fijne therapeut die me goede tips gaf. Maar toch miste ik de (ervarings)deskundigheid van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Wanneer ik bijvoorbeeld in de supermarkt iemand zag met dezelfde haarkleur of hetzelfde luchtje als mijn ex-partner, dan zorgde dit ervoor dat ik helemaal verstijfde. Dat begrijp je alleen vanuit eigen ervaring. Wanneer ik zelf destijds een ervaringsmaatje had gehad naast mijn therapeut dan zou mij dat enorm hebben geholpen”, aldus Barbara.

‘Je geeft hoop en steun’
Inmiddels is Barbara zelf ervaringsmaatje bij Moviera voor een deelnemer van Maatje achter de Voordeur. “Ik heb nu rust en alles klopt in mijn leven. Ik vind het mooi dat ik een ander kan helpen vanuit mijn eigen ervaring en ik heb er zelf ook wat aan. Het contact zet mij soms met beide benen op de grond. Dan realiseer ik me dat ik ook zo diep heb gezeten”, vertelt Barbara.

Twee keer per maand zien ze elkaar. Ze geven samen invulling aan deze momenten, dat is heel wisselend. “Je hoeft het niet uit te leggen want de ander begrijpt je. Je mag echt jezelf zijn in dit contact,” vertelt Barbara. Ze vult aan: “Ik denk mee, maar ze moet het zelf doen. Zelfredzaamheid vind ik erg belangrijk. Daarnaast geef ik als maatje hoop en steun aan de deelnemer. Weer eigen keuzes maken kan bijvoorbeeld heel moeilijk zijn. Je komt vanuit een relatie waarin alles bepaald werd. Ontdekken wat je zelf leuk vindt en wilt. Je kan weer eigen keuzes maken maar dit kost tijd”.

Training
Voordat Barbara ervaringsmaatje is geworden heeft ze een training gevolgd. Dit waren negen bijeenkomsten. “Hier leer je bijvoorbeeld over de cirkel van huiselijk geweld en verschillende gesprekstechnieken”, vertelt Barbara.
Na de training krijg je een certificaat en kan je gekoppeld worden. Dit maatjes contact ga je aan voor de periode van één jaar. Een deelnemer mag pas deelnemen als het geweld uit iemands leven is en er geen dreiging meer is, veiligheid wordt hierin voorop gesteld.

Wanneer je als maatje actief bent heb je twee keer per jaar intervisie met andere ervaringsmaatjes en kun je terugvallen op iemand van Moviera. Barbara vult aan: “De training lijkt veel maar je bent met gelijkgestemden en het is erg leerzaam”.

‘Ik zie haar groeien’
Barbara heeft nu een half jaar contact met een deelnemer.  Ze zegt: “Ik zie haar groeien. Ze was een stil grijs muisje en nu zie ik een steeds sterker wordende vrouw. Het geeft voldoening dit te zien. Er voor iemand zijn en luisteren is zo belangrijk. Het contact is echt samen lachen en huilen. Alles mag er zijn. Ik vind maatje zijn echt van toegevoegde waarde in mijn leven, hiermee help je iemand echt verder”

Maatjes achter de Voordeur van Moviera is op zoek naar ervaringsmaatjes huiselijk geweld. Ken jij de zoektocht van onmacht naar kracht? En wil je jouw ervaring inzetten om een ander te helpen? Meld je aan als ervaringsmaatje. Je vindt meer informatie over de vacature via www.epedoet.nl/vacatures

Jan Schot genomineerd

Jan Schot zet senioren in beweging. Het leven van Jan Schot (70) staat in het teken van de sport. Hij beleeft er zelf intens plezier aan, het sleept hem door donkere dagen, maar hij stelt zich ook als doel om anderen er tot op hoge leeftijd van te laten genieten.

Dat doet hij sinds hij als Rotterdammer eind zeventiger jaren van de vorige eeuw naar Epe kwam. Zowel bij de voetbal- als de tennisvereniging Epe maakt hij zich vanaf dat moment verdienstelijk als vrijwilliger op diverse terreinen.

Opvallend bijvoorbeeld is volgens zijn omgeving Schot’s onvermoeibare inzet voor zowel de jeugd als de senioren.

Zo introduceerde hij in navolging van het walking football aangepast sporten voor tennissers. “We komen iedere vrijdagochtend bij elkaar met een groep die nogal wat tachtigers telt.  Het gaat om tennis met aangepaste spelregels. De bal mag twee keer stuiten, we serveren onderhands, dubbele op een single veld en spelen met iets afwijkende ballen. Eerst een warming up en dan lekker een potje spelen met een gemengd gezelschap. Er is veel belangstelling voor. Het blijkt dat wanneer je senioren eenmaal in beweging zet dat hun leven een boost geeft.”

Organiseren
Schot heeft sterke organisatorisch talenten. Hij bestuurt direct of indirect al dik veertig jaar mee bij genoemde verenigingen. Befaamd is datgene wat hij op het vlak van sponsoring voor elkaar krijgt.

“Met vier makkers uit het seniorenvoetbal zetten we potten vol voorjaarsbloemen in de markt. Een van ons werkt op de veiling in Aalsmeer, de lijntjes zijn kort. Liefst zeven stekken in zo’n pot, dat leidt tot overvloedige bloei. We begonnen met 300 stuks; recent brachten we er over de duizend aan de vrouw. Dat doen we kort voor Moederdag. Met de opbrengst heeft de vereniging al heel wat oplossingen voor problemen kunnen vinden.”

Vindingrijk
Doordat hij snel kan schakelen en vlot van de tongriem, is gesneden bleek Jan zowel in het verenigingsleven als meer algemeen in de gemeenschap vaak een reddende engel. Zo lukte het om grote sponsoren, die door omstandigheden losgeslagen werden van een vereniging, weer binnen te halen. Hij is sterk sociaal bewogen: steekt de helpende hand uit, steunt mensen die het moeilijk hebben.

Veertien jaar geleden ontviel hem zijn echtgenote. “Ik heb toen zelf ervaren wat het betekent om vrienden in de sportwereld te hebben. Die slepen je er door. Blijf deelnemen aan het verenigingsleven, blijf bewegen.”

Hij kijkt op zijn horloge wat voor de interviewer een stille wenk is om het gesprek te beëindigen. Schot wil op tijd in een ziekenhuis zijn om daar iemand met aan bak aardbeien te verrassen. En dat doet hij bepaald niet voor het eerst. Daarna hijst hij zich snel in een andere outfit om zich naar de tennisbaan te gaan. Als er plotseling iets te verhapstukken valt is er één telefoonnummer dat bij verenigingen dik omlijst is. “Dan komt er schot in”, geeft deze vrijwilliger blijk va zijn gevoel voor humor.

EpeVertelt! Peter: ‘Het is mooi dat onderwijs hier echt om het kind gaat’

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer een gesprek met Peter den Hond. Hij werkt iedere maandag als vrijwilliger bij de democratische school Vivanto. Peter vertelt: “Ik had gewild dat ik al veel eerder op zo’n school als dit had mogen werken. Hier word ik echt blij van.”

Vivanto is in september 2021 gestart in Epe met een vorm van onderwijs die nieuw is in de regio: de kinderen leren op natuurlijke wijze van het leven. Vivanto is een democratische school. Kinderen zijn eigenaar van hun eigen leren en geven mede vorm aan de school. Peter: “Het is zo mooi om te zien dat het onderwijs hier echt om het kind gaat.”

Peter is altijd docent geweest en heeft les gegeven, in tekenen, techniek, biologie en handvaardigheid. De laatste school waar hij les gaf was op de Noordgauw in Heerde. Het lesgeven werd steeds ingewikkelder, er kwam steeds meer bij kijken. Peter liep er tegen aan dat het hele huidige onderwijssysteem de kinderen en hun ontwikkeling geen recht deed. Het ging niet om de kinderen, maar om de prestatie. Het werd steeds minder leuk.

Ongeveer een jaar geleden heeft Peter zich aangemeld als vrijwilliger bij Vivanto. Peter: “Ik las de uitgangspunten van Vivanto en dacht; Dat is mooi! Dat is precies wat ik zoek! Ik heb gebeld en gevraagd of ze nog een vrijwilliger konden gebruiken. En werk ik hier nu met veel plezier. Een kind word hier gewoon blij. Er waren kinderen die wilde aan het einde van de dag niet meer naar huis, zo leuk vonden ze het hier.”

In de ochtend wordt er gestart met een kringgesprek. Ze werken vraaggericht vanuit het kind. De kinderen zelf geven aan waar ze mee vandaag aan de slag willen gaan en als vrijwilliger ondersteund Peter hier de kinderen dan in. Peter vertelt: “Soms geef ik bijvoorbeeld een workshop met drums. Dat breng ik dan aan het begin van de dag in tijdens het kringgesprek. Kinderen kunnen zich dan opgeven als ze dat willen. Maar ze kunnen ook iets heel anders bedenken. Dan ga ik daar in mee. Ze vragen dan of ik mee wil naar het gymlokaal”.  De kinderen krijgen hier geen vakken zoals rekenen en schrijven. Maar ze leren vanuit zichzelf, Het ontdekkend leren. Wat zij kunnen en willen om zich verder te ontwikkelen als mens. De kinderen van nu zijn ook anders dan de kinderen van vroeger. Ze leren hier een eigen verantwoordelijkheid te hebben over wat ze doen. Zij hebben hier een keuze in. Met liefde en respect, dat zijn hier de uitgangspunten.

Peter: “Kom ook hier, en word gelukkig. Er is altijd wel iets te doen. Neem bijvoorbeeld onze mooie Moestuin. Die ligt er echt prachtig bij, dat hebben ze samen goed gedaan”

Word jij hier nou ook enthousiast van? Ben je (al dan niet gepensioneerd) vakdocent of leerkracht, of ben je enthousiast hobbyist/specialist, vind je het leuk om kinderen te inspireren en ze het leven zelf bij te brengen?

Neem dan contact met op met Marika Selis, 06-14522799 of Haley Berghuis, 06-30844744

www.vivanto.school

‘EpeVertelt! Hennie: “Ik ga er elke keer heel blij weg”.

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer een gesprek met Hennie Kamphuis. Zij werkt een aantal uur per week als vrijwilliger in de bakkerij van De Buurtwinkel in de wijk Burgerenk in Epe. Hennie vertelt: “Het is zo leuk om te doen en ik voel me zo ontzettend gewaardeerd. Ik ga er elke keer heel blij weg.”

De Buurtwinkel hoort bij Stichting De Passerel. De Passerel ondersteunt mensen met een beperking om hun eigen leven te leiden en zelf keuzes te maken. De Buurtwinkel is een supermarkt met een eigen bakkerij waar vers brood, gebak en koek gebakken en ingepakt wordt.

Nadat Hennie met pensioen is gegaan bij Buurtzorg Vaassen en 45 jaar in de zorg heeft gewerkt, vindt ze het tijd voor iets anders. Ze vindt het belangrijk om haar steentje bij te dragen en wil iets terugdoen voor de maatschappij. Ze gaat vrijwilligerswerk doen bij een zorgboerderij, maar na een tijdje komt ze erachter dat dit toch niet bij haar past. Ze informeert bij De Buurtwinkel of ze daar vrijwilligerswerk kan doen. Ze werd toen meteen ‘ingepikt door de bakkers’, zoals ze zelf zegt. “Er was direct een klik tussen mij en de collega’s in de bakkerij.”

Een groot team
In de bakkerij werken mensen met een verstandelijke beperking die begeleid worden door een aantal professionele begeleiders en vrijwilligers. Hennie is één van die vrijwilligers die de cliënten, cliënt-collega’s noemt Hennie ze zelf, begeleidt. “Iedereen laat z’n handen wapperen. Soms zeggen cliënt-collega’s zelfs tegen mij; ‘Nee Hennie, dat doen we niet zo’. We zijn één groot team.”

Eerst koffie
“Ik begin de ochtend altijd eerst met koffie”, zegt Hennie. “Daarna ga ik de collega’s helpen met inpakken en afwegen of help ik met bestellingen inpakken. Verder controleer ik wat de cliënt-collega’s allemaal doen. Zo maakt de ene cliënt-collega het deeg klaar voor de broden, kneedt de andere het deeg voor een appeltaart en versiert weer een ander een taart.”

Vrijheid als vrijwilliger
Naast de vrolijkheid, gezelligheid en waardering die ze ervaart tijdens het werken bij De Buurtwinkel, vindt Hennie de vrijheid ook heel prettig. “Alles is in overleg mogelijk. Als je een keer niet kunt, dan is dat geen probleem. Dan kom je gewoon op een ander moment.” Hennie zegt dat ze vrijwilligerswerk doet om iets voor een ander te betekenen., maar ook voor jezelf. Ze besluit: “Ik word heel blij van mijn vrijwilligerswerk bij De Buurtwinkel en ik gun iedereen dit blije gevoel!”

Vrijwilligerswerk bij De Buurtwinkel
De Buurtwinkel is op zoek naar iemand die voor een aantal uur per week de cliënt-collega’s van De Passerel kan ondersteunen bij hun werk. Het aantal uur en de dag is in overleg met De Buurtwinkel aan te passen naar jouw wensen.

Lijkt het jou ook leuk om de collega’s van de bakkerij te helpen? Wil jij ook dat blije gevoel ervaren waar Hennie het over heeft? Neem dan contact op met De Buurtwinkel via telefoonnummer 0578-62 72 33 en vraag naar Mark, Nico of Jorrit.

Een nieuw gezicht bij EpeDoet!

Hallo, sinds kort ben ik, naast Suzanne, het nieuwe gezicht bij EpeDoet!

Sinds 2015 werk ik binnen de gemeente Epe als sociaal werker. Begonnen bij de SWO/E bij de wijksteunpunten en later als Gebiedsregisseur in Epe. Nu ik heb deels de overstap gemaakt naar EpeDoet! Een nieuwe uitdaging voor mij en hier heb ik ontzettend veel zin in.

In mijn werk als sociaalwerker werkte ik al veel met vrijwilligers samen. Ik zeg wel eens, “als er geen vrijwilligers zijn, kunnen we in het welzijnswerk wel inpakken”. In verschillende samenwerking verbanden heb ik altijd gestaan voor een goede positie van de vrijwilligers binnen zogenoemde woonzorgzones, pluspunten en ontmoetingsplekken. Vrijwilligers zijn van onschatbare waarde en daar wil ik me graag voor inzetten.

Naast EpeDoet ben ik ook nog werkzaam als sociaal werker o.a. bij de Huizen van de Buurt in Epe.

Ik werk op maandag, dinsdag en donderdag vanuit het EGW in Epe en op vrijdagochtend ben ik in de Vegtelarij aanwezig. Heb je vragen? Loop eens binnen op één van deze locaties. Je kan me mailen op n.binnendijk@koppelswoe.nl of laat wat van je horen op mijn mobiele nummer: 06 – 40 38 74 86

EpeVertelt Hennie

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer gingen we in gesprek met Hennie de Wilde. Zij is werkzaam op één van de woongroepen van woonzorglocatie ’De Speulbrink’ van Viattence in Vaassen. Hennie: “Het is zó divers, er is altijd wat te doen. Het is net een groot gezin waarin je van alles doet om de mensen een fijne dag te  bezorgen.”

Hennie heeft altijd met veel plezier op haar kleinkinderen gepast. Op een gegeven moment zijn de kleinkinderen groot en kom je in een andere fase van je leven terecht. Dan ga je je tijd anders indelen. Ze kreeg van de buurvrouw een tip dat ze mensen zochten voor het ondersteunen van activiteiten bij De Speulbrink in Vaassen. Dat leek Hennie wel wat en zo is ze in 2006 begonnen met vrijwilligerswerk.

Woongroep
Inmiddels begeleid ze geen activiteiten meer en werkt Hennie al 6 jaar met veel plezier op één van de woongroepen. Hier wonen mensen met lichte dementie of lichamelijke beperkingen, die niet meer thuis kunnen wonen. Ze hebben daar hun eigen slaapkamer en één grote gezamenlijke woonkamer. Hier komt iedereen samen.

Hennie: “De meiden die er werken maken het ook echt leuk om er als vrijwilliger te zijn. Je hoort echt bij het team.”

“Meestal begin ik in de ochtend, ik werk van 9.00 tot 13.00 uur. Na de lunch ga ik weer naar huis.  Dan zijn de verpleegkundigen iedereen aan het wakker maken en helpen met opstaan. Ik ben dan al in de woonkamer en help de mensen met ontbijt maken of ik ondersteun bij het eten. Het is gewoon fijn als er al iemand is als de bewoners binnenkomen. Een vriendelijk gezicht die je goedemorgen wenst”, zegt Hennie.

Je bent als vrijwilliger niets verplicht. Het kan dus heel wisselend zijn wat je doet, je hebt daar veel vrijheid in. De éne vrijwilliger vindt het fijn om samen met iemand de krant te lezen, de ander steekt graag de handen uit de mouwen.

Hennie: “Ik vind het fijn om de huishoudelijke klusjes te doen. Als het ontbijt opgeruimd is, pak ik het strijkgoed. Ik ga dan strijken in de woonkamer. Gewoon gezellig en huiselijk. En in de winter maak ik altijd een grote pan erwtensoep, heerlijk vinden ze dat! Het is zulk dankbaar werk, de mensen zijn echt blij met je.”

Gesprekjes
Het mooiste aan het werk vindt Hennie de gesprekken met de bewoners. “Het ontdekken wie ze zijn en waar ze vandaan komen. Ja, dat zijn mooie gesprekken. Kleine momentjes van herinneren en de eigen beleving, die dan weer even naar boven komt. Het contact is niet vanzelfsprekend door de dementie van de mensen. Soms duurt het even voordat er een band opgebouwd is”, vertelt Hennie. “Als ik weer naar huis ga, denk ik: wat hebben we het weer gezellig gehad vandaag!”

Meld je aan!
Wil je graag iets betekenen voor een ander? Ook al heb je maar een uurtje in de week tijd, meld je aan! Het is zo fijn om iets te kunnen betekenen voor een ander. Het is heel dankbaar werk en er is genoeg te doen. Naast het werken op de woongroep zijn er ook andere mogelijkheden op De Speulbrink. Bijvoorbeeld bij de zanggroep, het koersballen of bij het sjoelen. Bel gerust naar Viattence voor meer informatie!”

Ben jij enthousiast na het lezen van dit verhaal? Je vindt meer informatie via www.epedoet.nl/vacatures