Vrijwilliger Ma(r)ja over Was & Strijk Service

In de rubriek ‘Vrijwilliger aan het woord’ vertellen vrijwilligers van Koppel-Swoe over de activiteit waar ze zich mee bezighouden. Dit keer vertelt de enthousiaste Marja Bosch over de Was & Strijk Service. Marja heeft een beperking. Ze loopt een beetje moeilijk en ze is bijna doof. Ze geniet wel heel erg van haar werk hier. Ook aanwezig bij het interview is begeleider/medewerker Henriëtte Rorije. Ze vult Marja her en der aan.

Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
Marja: “Mijn naam is Marja Bosch. Maar vanaf kinds af aan noemt iedereen me Maja. Dat komt door de tekenfilmserie Maja de Bij. Het is erin geslopen. Ik noem mezelf nu ook Maja, hahaha. Ik heb een lieve hond die Bambi heet. Daar ga ik veel mee wandelen. Verder ben ik vier ochtenden in de week aan het werk bij de Was & Strijk Service. Dat doe ik al vanaf het moment dat ze in Epe begonnen zijn. Het is echt erg leuk werk!”

Wat is de Was & Strijk Service eigenlijk?
Henriëtte: “Wil je kleding, handdoeken en/of beddengoed zelf niet (meer) wassen of strijken? Dan is de Was & Strijk Service er voor jou. We werken voor bedrijven, maar ook voor particulieren. Onze klanten komen ook van buiten de gemeente Epe.”

Wat is er leuk aan het vrijwilligerswerk bij de Was & Strijk Service?
Maja: “Ik werk samen met heel veel lieve collega’s. Ik mag steeds andere dingen doen. Lakens door de mangel halen, was in de wasmachine stoppen of schoon wasgoed strijken. De dag is altijd weer anders. Ik maak veel verschillende dingen mee.”

Wie kan er gebruikmaken Was & Strijk Service?
Henriëtte: “De Was & Strijk Service is ooit opgezet voor mensen met een WMO-indicatie of mensen die een laag inkomen hebben (onder de 130 procent van het minimum loon). Maar ook anderen kunnen hier inmiddels gebruik van maken. Kom je vuile was maar bij ons brengen!”

Waarom doe je dit vrijwilligerswerk?
Maja: “Ik heb heel veel werk gedaan. Ik hielp met schoonmaken, was ook eens aan het werk bij de kinderopvang en heb wel eens ergens koffie geschonken. Maar dit werk ligt me heel erg. Ik verveel me nooit. Ik werk hier al vanaf het begin. Dat was 8 jaar geleden.”

Waarom zou je anderen aanraden om vrijwilliger te worden bij Koppel-Swoe?
Henriëtte: “Vrijwilligerswerk is kosteloos, maar wél onbetaalbaar. Je kunt er heel veel van leren en je werkt hier met heel veel andere collega’s. Dat is ook wat waard. Toch?” Maja reageert: “Ja! Het is hier heel gezellig.”

‘ik vind maatje zijn van toegevoegde waarde in mijn leven, hiermee help je iemand echt verder’

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met Barbara, zij is ervaringsmaatje huiselijk geweld voor Maatjes achter de Voordeur bij Moviera. Barbara zet haar eigen ervaring met huiselijk geweld in om iemand met een gelijke ervaring te ondersteunen.

Barbara vertelt: “Ik heb ruim acht jaar met huiselijk geweld geleefd. Het waren zware jaren en uiteindelijk kwam ik in een Blijf van m’n Lijfhuis van Moviera terecht. Hier heb ik veel geleerd zoals mijn eigen grenzen aangeven en zelfliefde. Ik merkte dat het beter met me ging doordat ik beter ging slapen en de blauwe plekken uiteindelijk weg gingen”.

In deze periode heeft Barbara ondersteuning gehad van een therapeut. “Ik had een fijne therapeut die me goede tips gaf. Maar toch miste ik de (ervarings)deskundigheid van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Wanneer ik bijvoorbeeld in de supermarkt iemand zag met dezelfde haarkleur of hetzelfde luchtje als mijn ex-partner, dan zorgde dit ervoor dat ik helemaal verstijfde. Dat begrijp je alleen vanuit eigen ervaring. Wanneer ik zelf destijds een ervaringsmaatje had gehad naast mijn therapeut dan zou mij dat enorm hebben geholpen”, aldus Barbara.

‘Je geeft hoop en steun’
Inmiddels is Barbara zelf ervaringsmaatje bij Moviera voor een deelnemer van Maatje achter de Voordeur. “Ik heb nu rust en alles klopt in mijn leven. Ik vind het mooi dat ik een ander kan helpen vanuit mijn eigen ervaring en ik heb er zelf ook wat aan. Het contact zet mij soms met beide benen op de grond. Dan realiseer ik me dat ik ook zo diep heb gezeten”, vertelt Barbara.

Twee keer per maand zien ze elkaar. Ze geven samen invulling aan deze momenten, dat is heel wisselend. “Je hoeft het niet uit te leggen want de ander begrijpt je. Je mag echt jezelf zijn in dit contact,” vertelt Barbara. Ze vult aan: “Ik denk mee, maar ze moet het zelf doen. Zelfredzaamheid vind ik erg belangrijk. Daarnaast geef ik als maatje hoop en steun aan de deelnemer. Weer eigen keuzes maken kan bijvoorbeeld heel moeilijk zijn. Je komt vanuit een relatie waarin alles bepaald werd. Ontdekken wat je zelf leuk vindt en wilt. Je kan weer eigen keuzes maken maar dit kost tijd”.

Training
Voordat Barbara ervaringsmaatje is geworden heeft ze een training gevolgd. Dit waren negen bijeenkomsten. “Hier leer je bijvoorbeeld over de cirkel van huiselijk geweld en verschillende gesprekstechnieken”, vertelt Barbara.
Na de training krijg je een certificaat en kan je gekoppeld worden. Dit maatjes contact ga je aan voor de periode van één jaar. Een deelnemer mag pas deelnemen als het geweld uit iemands leven is en er geen dreiging meer is, veiligheid wordt hierin voorop gesteld.

Wanneer je als maatje actief bent heb je twee keer per jaar intervisie met andere ervaringsmaatjes en kun je terugvallen op iemand van Moviera. Barbara vult aan: “De training lijkt veel maar je bent met gelijkgestemden en het is erg leerzaam”.

‘Ik zie haar groeien’
Barbara heeft nu een half jaar contact met een deelnemer.  Ze zegt: “Ik zie haar groeien. Ze was een stil grijs muisje en nu zie ik een steeds sterker wordende vrouw. Het geeft voldoening dit te zien. Er voor iemand zijn en luisteren is zo belangrijk. Het contact is echt samen lachen en huilen. Alles mag er zijn. Ik vind maatje zijn echt van toegevoegde waarde in mijn leven, hiermee help je iemand echt verder”

Maatjes achter de Voordeur van Moviera is op zoek naar ervaringsmaatjes huiselijk geweld. Ken jij de zoektocht van onmacht naar kracht? En wil je jouw ervaring inzetten om een ander te helpen? Meld je aan als ervaringsmaatje. Je vindt meer informatie over de vacature via www.epedoet.nl/vacatures

Jan Schot genomineerd

Jan Schot zet senioren in beweging. Het leven van Jan Schot (70) staat in het teken van de sport. Hij beleeft er zelf intens plezier aan, het sleept hem door donkere dagen, maar hij stelt zich ook als doel om anderen er tot op hoge leeftijd van te laten genieten.

Dat doet hij sinds hij als Rotterdammer eind zeventiger jaren van de vorige eeuw naar Epe kwam. Zowel bij de voetbal- als de tennisvereniging Epe maakt hij zich vanaf dat moment verdienstelijk als vrijwilliger op diverse terreinen.

Opvallend bijvoorbeeld is volgens zijn omgeving Schot’s onvermoeibare inzet voor zowel de jeugd als de senioren.

Zo introduceerde hij in navolging van het walking football aangepast sporten voor tennissers. “We komen iedere vrijdagochtend bij elkaar met een groep die nogal wat tachtigers telt.  Het gaat om tennis met aangepaste spelregels. De bal mag twee keer stuiten, we serveren onderhands, dubbele op een single veld en spelen met iets afwijkende ballen. Eerst een warming up en dan lekker een potje spelen met een gemengd gezelschap. Er is veel belangstelling voor. Het blijkt dat wanneer je senioren eenmaal in beweging zet dat hun leven een boost geeft.”

Organiseren
Schot heeft sterke organisatorisch talenten. Hij bestuurt direct of indirect al dik veertig jaar mee bij genoemde verenigingen. Befaamd is datgene wat hij op het vlak van sponsoring voor elkaar krijgt.

“Met vier makkers uit het seniorenvoetbal zetten we potten vol voorjaarsbloemen in de markt. Een van ons werkt op de veiling in Aalsmeer, de lijntjes zijn kort. Liefst zeven stekken in zo’n pot, dat leidt tot overvloedige bloei. We begonnen met 300 stuks; recent brachten we er over de duizend aan de vrouw. Dat doen we kort voor Moederdag. Met de opbrengst heeft de vereniging al heel wat oplossingen voor problemen kunnen vinden.”

Vindingrijk
Doordat hij snel kan schakelen en vlot van de tongriem, is gesneden bleek Jan zowel in het verenigingsleven als meer algemeen in de gemeenschap vaak een reddende engel. Zo lukte het om grote sponsoren, die door omstandigheden losgeslagen werden van een vereniging, weer binnen te halen. Hij is sterk sociaal bewogen: steekt de helpende hand uit, steunt mensen die het moeilijk hebben.

Veertien jaar geleden ontviel hem zijn echtgenote. “Ik heb toen zelf ervaren wat het betekent om vrienden in de sportwereld te hebben. Die slepen je er door. Blijf deelnemen aan het verenigingsleven, blijf bewegen.”

Hij kijkt op zijn horloge wat voor de interviewer een stille wenk is om het gesprek te beëindigen. Schot wil op tijd in een ziekenhuis zijn om daar iemand met aan bak aardbeien te verrassen. En dat doet hij bepaald niet voor het eerst. Daarna hijst hij zich snel in een andere outfit om zich naar de tennisbaan te gaan. Als er plotseling iets te verhapstukken valt is er één telefoonnummer dat bij verenigingen dik omlijst is. “Dan komt er schot in”, geeft deze vrijwilliger blijk va zijn gevoel voor humor.

EpeVertelt! Peter: ‘Het is mooi dat onderwijs hier echt om het kind gaat’

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer een gesprek met Peter den Hond. Hij werkt iedere maandag als vrijwilliger bij de democratische school Vivanto. Peter vertelt: “Ik had gewild dat ik al veel eerder op zo’n school als dit had mogen werken. Hier word ik echt blij van.”

Vivanto is in september 2021 gestart in Epe met een vorm van onderwijs die nieuw is in de regio: de kinderen leren op natuurlijke wijze van het leven. Vivanto is een democratische school. Kinderen zijn eigenaar van hun eigen leren en geven mede vorm aan de school. Peter: “Het is zo mooi om te zien dat het onderwijs hier echt om het kind gaat.”

Peter is altijd docent geweest en heeft les gegeven, in tekenen, techniek, biologie en handvaardigheid. De laatste school waar hij les gaf was op de Noordgauw in Heerde. Het lesgeven werd steeds ingewikkelder, er kwam steeds meer bij kijken. Peter liep er tegen aan dat het hele huidige onderwijssysteem de kinderen en hun ontwikkeling geen recht deed. Het ging niet om de kinderen, maar om de prestatie. Het werd steeds minder leuk.

Ongeveer een jaar geleden heeft Peter zich aangemeld als vrijwilliger bij Vivanto. Peter: “Ik las de uitgangspunten van Vivanto en dacht; Dat is mooi! Dat is precies wat ik zoek! Ik heb gebeld en gevraagd of ze nog een vrijwilliger konden gebruiken. En werk ik hier nu met veel plezier. Een kind word hier gewoon blij. Er waren kinderen die wilde aan het einde van de dag niet meer naar huis, zo leuk vonden ze het hier.”

In de ochtend wordt er gestart met een kringgesprek. Ze werken vraaggericht vanuit het kind. De kinderen zelf geven aan waar ze mee vandaag aan de slag willen gaan en als vrijwilliger ondersteund Peter hier de kinderen dan in. Peter vertelt: “Soms geef ik bijvoorbeeld een workshop met drums. Dat breng ik dan aan het begin van de dag in tijdens het kringgesprek. Kinderen kunnen zich dan opgeven als ze dat willen. Maar ze kunnen ook iets heel anders bedenken. Dan ga ik daar in mee. Ze vragen dan of ik mee wil naar het gymlokaal”.  De kinderen krijgen hier geen vakken zoals rekenen en schrijven. Maar ze leren vanuit zichzelf, Het ontdekkend leren. Wat zij kunnen en willen om zich verder te ontwikkelen als mens. De kinderen van nu zijn ook anders dan de kinderen van vroeger. Ze leren hier een eigen verantwoordelijkheid te hebben over wat ze doen. Zij hebben hier een keuze in. Met liefde en respect, dat zijn hier de uitgangspunten.

Peter: “Kom ook hier, en word gelukkig. Er is altijd wel iets te doen. Neem bijvoorbeeld onze mooie Moestuin. Die ligt er echt prachtig bij, dat hebben ze samen goed gedaan”

Word jij hier nou ook enthousiast van? Ben je (al dan niet gepensioneerd) vakdocent of leerkracht, of ben je enthousiast hobbyist/specialist, vind je het leuk om kinderen te inspireren en ze het leven zelf bij te brengen?

Neem dan contact met op met Marika Selis, 06-14522799 of Haley Berghuis, 06-30844744

www.vivanto.school

‘EpeVertelt! Hennie: “Ik ga er elke keer heel blij weg”.

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer een gesprek met Hennie Kamphuis. Zij werkt een aantal uur per week als vrijwilliger in de bakkerij van De Buurtwinkel in de wijk Burgerenk in Epe. Hennie vertelt: “Het is zo leuk om te doen en ik voel me zo ontzettend gewaardeerd. Ik ga er elke keer heel blij weg.”

De Buurtwinkel hoort bij Stichting De Passerel. De Passerel ondersteunt mensen met een beperking om hun eigen leven te leiden en zelf keuzes te maken. De Buurtwinkel is een supermarkt met een eigen bakkerij waar vers brood, gebak en koek gebakken en ingepakt wordt.

Nadat Hennie met pensioen is gegaan bij Buurtzorg Vaassen en 45 jaar in de zorg heeft gewerkt, vindt ze het tijd voor iets anders. Ze vindt het belangrijk om haar steentje bij te dragen en wil iets terugdoen voor de maatschappij. Ze gaat vrijwilligerswerk doen bij een zorgboerderij, maar na een tijdje komt ze erachter dat dit toch niet bij haar past. Ze informeert bij De Buurtwinkel of ze daar vrijwilligerswerk kan doen. Ze werd toen meteen ‘ingepikt door de bakkers’, zoals ze zelf zegt. “Er was direct een klik tussen mij en de collega’s in de bakkerij.”

Een groot team
In de bakkerij werken mensen met een verstandelijke beperking die begeleid worden door een aantal professionele begeleiders en vrijwilligers. Hennie is één van die vrijwilligers die de cliënten, cliënt-collega’s noemt Hennie ze zelf, begeleidt. “Iedereen laat z’n handen wapperen. Soms zeggen cliënt-collega’s zelfs tegen mij; ‘Nee Hennie, dat doen we niet zo’. We zijn één groot team.”

Eerst koffie
“Ik begin de ochtend altijd eerst met koffie”, zegt Hennie. “Daarna ga ik de collega’s helpen met inpakken en afwegen of help ik met bestellingen inpakken. Verder controleer ik wat de cliënt-collega’s allemaal doen. Zo maakt de ene cliënt-collega het deeg klaar voor de broden, kneedt de andere het deeg voor een appeltaart en versiert weer een ander een taart.”

Vrijheid als vrijwilliger
Naast de vrolijkheid, gezelligheid en waardering die ze ervaart tijdens het werken bij De Buurtwinkel, vindt Hennie de vrijheid ook heel prettig. “Alles is in overleg mogelijk. Als je een keer niet kunt, dan is dat geen probleem. Dan kom je gewoon op een ander moment.” Hennie zegt dat ze vrijwilligerswerk doet om iets voor een ander te betekenen., maar ook voor jezelf. Ze besluit: “Ik word heel blij van mijn vrijwilligerswerk bij De Buurtwinkel en ik gun iedereen dit blije gevoel!”

Vrijwilligerswerk bij De Buurtwinkel
De Buurtwinkel is op zoek naar iemand die voor een aantal uur per week de cliënt-collega’s van De Passerel kan ondersteunen bij hun werk. Het aantal uur en de dag is in overleg met De Buurtwinkel aan te passen naar jouw wensen.

Lijkt het jou ook leuk om de collega’s van de bakkerij te helpen? Wil jij ook dat blije gevoel ervaren waar Hennie het over heeft? Neem dan contact op met De Buurtwinkel via telefoonnummer 0578-62 72 33 en vraag naar Mark, Nico of Jorrit.