Het woord padvinderij is in onbruik geraakt, maar geeft misschien nog wel beter aan dat scouting nu dat je je aan iets verbindt dat medebepalend is voor de rest van je leven. Peter Blawit (22) heeft daar geen enkele twijfel over.
Als jochie in de onderbouw van de basisschool kwam hij met de scoutinggroep Buys Ballot in aanraking om er nooit meer weg te gaan. “Ik geef sinds een jaar of zes leiding aan de Shantihorde, meisjes in de leeftijd van 7 tot 11 jaar. Dat doe ik samen met anderen waarvan sommigen eerder de leiding over mij hadden. Je praat nu met hen op het niveau van volwassenen. Het overkomt mij zelf met meisjes die toen 11 waren en u 17 zijn. Scouting betekent vriendschap voor het leven. Je leert dat je dingen samen moet doen. Dat je bij al het egoïsme dat is binnen geslopen als individu samen dingen aan moet pakken om te kunnen slagen.”
Handig
Peter werd voorgedragen door bestuursleden van de scouting. Om een aantal redenen. Hij etaleert volgens hen grote kwaliteiten in de omgang met jonge kinderen, is met zijn kennis van techniek (dit jaar afstuderen in Enschede) steun en toeverlaat als er iets moet worden gemaakt of gerepareerd. Dat is bij scouting voortdurend het geval. Bovendien beheert hij de penningen binnen twee groepen van Buys Ballot en maakt de begroting.
“Mijn groep bestaat uit 30 meisjes. Dat is de grootste in het geheel. m Daar heb je de handen aan vol kan ik je verzekeren.
Als je me vraagt of de meiden zich anders gedragen dan de jongens van hun leeftijd dan komt het me voor dat jongens onrustiger zijn, wat tegendraads. Maar beide dagen je uit. Dat gebeurt vooral tijdens het Hemelvaartskamp. De energie van die meiden is onuitputtelijk. Ze hebben vijf dagen dolle pret. Wij kennen na afloop geen pap meer zeggen. Voor ons als jonge leiding brengt het grote verantwoordelijkheid met zich mee. Die bestaat uit jonge mensen: de oudste is 23, de rest nog jonger.”
Losser
Wat van toepassing is voor de totale maatschappij geldt ook voor scouting. Peter: “Vroeger was een leider duidelijk de baas. Nu is de omgang wat vlotter.” Niemand noemt hem overigens bij de voornaam. “Ik ben ‘gewoon’ Mang, dat staat bij scouting voor vleermuis. Ook de leiding spreekt elkaar in scoutingtaal aan. Nu nog kom ik op het dorp meisjes tegen die me Mang noemen, hoewel ze inmiddels al lang weten dat ik Peter heet.”
Hij ziet met genoegen hoe kinderen op jonge leeftijd op 4 mei en bij andere officiële gelegenheden een rol vervullen. Met kranslegging en het hijsen en strijken van vlaggen. Scouting is vaak een kwestie van gezinnen. “Is er één kind bij betrokken dan maakt het binnen de kortste keren broertjes/zusjes enthousiast.” Zelf hoopt hij in de toekomst via kampen contacten met het buitenland te ontwikkelen, die in de scouting vaak voor de rest van het leven beklijven. Benieuwd is hij naar de afloop van gesprekken met de gemeente over privatisering van het mooie complex aan de Kooiweg. De match is compleet. Buys Ballot wil hem niet missen en zelf piekert hij er niet over om een andere passie te ontwikkelen.
Jaarlijks worden er twee vrijwilligsprijzen uitgereikt in de gemeente Epe, namelijk ´De vrijwilliger van het jaar´-prijs en de Jo Post prijs. Voor de ‘Vrijwilliger van het jaar’ worden elk jaar acht vrijwilligers genomineerd. Na de nominatie volgt een interview waarin de genomineerde vertelt wat hij/zij doet als vrijwilliger en mag een groep vrijwilligers voorgedragen worden voor de Jo Post prijs. Deze prijs wordt jaarlijks rond 8 december, de Dag van de Vrijwilliger, uitgereikt aan een groep vrijwilligers. Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe wordt bekend gemaakt wie de ‘Vrijwilliger van het jaar’ is geworden.
De vrijwilligers prijzen is een samenwerking tussen Persburo van der Veen, gemeente Epe en Koppel-Swoe/EpeDoet!
